سلام

مرسي كه اومديد...

شعر قشنگي بود مخصوصا تضاد مصرع آخرش.

به روزم

يا علي

ماجراي سلموني!

تو يك جرعه باور بودي براي دلي كه ترديد را بهانه كرد

تا در اين رفتنهاي بي حادثه تنهايت بگذارد

ومن چقدر ساده بودم.

،انگار آمدي كه بماني ،آمدني كه خاطره شد.

eshgh : eghraghe sadehtarin niazha.
hossein panahi

hamechi be adam mikhandeh , yareh

ba in hal zendegi zibast ... fekrash ra nakon !

va hamchenan tahamole sa@ az sal sakhttar ast

(سيگارنكش بد ضرر داره قليان بكش)

سلام خسته نباشي بلاگ جالبي داري موفق باشي

باي

سلام مرسي بهم سري زديد

وبلاگ رؤيايي اي دارين.بيتون تبريک ميگم با اين سليقه

حتماً بهم با نظراتتون سري بزنيد

مرسي.باي

سلام خسته نباشيد ... شعراتون مثل هميشه دردناك بود. هر بار ميام اينجا تا يه هفته دپسرده تشريف دارم. دو تا انتقاد. اولا لطفا لوگوها رو به لينك تبديل كنين چون بالا اومدن اين همه لوگو تو سرعت وبلاگتون تاثير منفي ميذاره. اشخاصي مثل من كه با سرعت پايين كانكت ميشن براشون سخته. دوما چرا لينك منو نذاشتين؟!! موفق باشيد ... يا حق

سلام

تو غمنامه نويسي از نمره بيست چند صد گرفتي.

بعد از خوندن بدجوري خفه شدم

عاليه

اگه ادامه بدي تراژدي نويس خواهي شد

خوش باشي

در زير انبوه شکستها و ناکاميها خود را قطب مردم و مرجع همه احساس مي کردم، بيايند، بپرسند، جواب بدهم، هر کس در هر جاي زندگي گير کرده است کمکش کنم، راهش بيندازم، هر کس هر جا افتاده بلندش کنم، هر کس هر جا گم شده پيدايش کنم، هر کس هر جا درمانده زير بازوهايش را بگيرم و نيرويش بخشم، دلش را قوي کنم..

غمها را دست بيندازم، دردها را مسخره کنم، روزگار را يک موجود موذي و مردم آزار ، اما ضعيف و زبون ببينم که کوچکتر از آن است که به من چپ نگاه کند..

اما اينها همه گذشت و اکنون خود را در دست روزگار اسير مي يابم و احساس مي کنم که اراده ام، توانم و استقلال و استغنايم در هم شکسته است..

قلبم همچون قلعه ي استواري که پس از کشمکشها اکنون برج و باروي مستحکمش در هم ريخته و درش به روي مهاجم باز مانده و سنگرهايش همه در اشغال دشمن است و مغزم چنان فلج شده است که جز خيال، خيال دردمند و بيمار در آن هيچ جنبشي پديدار نيست...

اکنون زندگي من ساعتها خاموش ماندن است و گذر لحظه ها را ديدن که هر يک به سختي و سنگيني صخره ي بزرگي که در مسير سيلي آهسته در حرکت است، بر روي سينه ام افتاده اند و مي خزند..

لحظه ها، همه همچون هم، هيچيک پيامي تازه ندارند، هيچ يک رنگي، بويي، خبري..

همه تکرار ديگري، اما چنان سنگين و کند مي گذرد که مرا در زير گامهاي خويش به خفقان آورده اند...

دکتر شريعتي..

سلام ريحانه خانوم ...

خيلي نوشته ي زيبايي بود ...

عكسش هم خيلي قشنگ بود ... شعر توش از اونم قشنگ تر ...

خوش باشي ...

سلام واقعا زيبا بود

اميدوارم هر روز پيشرفت كني و موفق باشي در ژرفاي نوشته هايت غم وغصه اي است عجيب اميدوارم كه از شخص خاصي ( ) نباشد

داري موفق مي شي همين روزاست كه بايد براي امضا گرفتن بيام پيشت

موفق باشي

باي

سلام

مطلب قشنگي بود ...

باروني باشي ياحق...

سلام

ممنونم شما نسبت به بنده لطف دارين

راستش از وبلاگتون خيلي خوشم آمده

ميگم اگه مايل باشين باهم يه وبلاگ گروهي دو نفره تشكيل بديم در رابطه با مسئله قاچاق دختران ايراني به كشورهاي عربي راستش خيلي اين مشكل فكرم رو مشغول كرده دولت مرداي مردمون كه كاري انجام نمي دن .

شما از زبان دختر ها ميگين و من هم از زبان پسرها

نظرتون چيه ؟؟؟