سلام

خوبي

بازم مثل هميشه عالي بود

سر نميزني

mikhastam bedanam donya chera sepid ast
baran chera haghighi
ensan chera gharib ast ?
mikhastam bedanam abitarin ghazal chist?
aya setareh fahmid ... ehsase man che rangist

?

ba dastha pa mizanimmmmmmm zendegiman raaaaaaaa/ bashad ke khoshbakhtimmmmmmmm

ريحانه جان خيلي ممنون از راهنماييت ولي اينها تلقين نيست اينها همه درد روزگار است كه به سرم امده اينها تازيانه هاي كسي است كه دل به او بستم اينها زهري است كه كسي به من داده كه اظهار مي كرد عاشقم است و هنوز به ظاهر چونين منماياند نمي دانم چرا ولي بد گوره راهي گير افتاده ام و پناهي نيست هيچ پناهي 21 سال دارم و به نظر تو اين همه مشقت و ظلم روحي براي من زيادنيست؟

دستانت را به من بده و سعي كن تا بفهمي كه من چقدر به تو احتياج دارم به تو و به عشقي كه به آن
ايمان دارم... ولي افسوس آسمان نمي بارد تا اين تن غبار آلود را بشويد و ببرد با خود به ديار دوست

سلام ريحانه ي عزيزم

ممنون از اينكه به من سر زدي ..

بازم تشريف بيار خوشحال مي شم...

سلام آبجي ريحانه گل من

مي خواستم كه شعر بگويم براي تو

اما خدا به من چو تو طبعي روان نداد

حتما صلاح ديد و گر نه بخيل نيست

بد بود بهر من ، كه مرا اين توان نداد

هر چند از نظر ادبي زور مي زنم

اما به من براي شعر سرودن زمان نداد

صد شكر آنقدر به من انعام كرده است

تا من نگويمش به من اين داد و آن نداد

يك خواهرم عطا نموده كه ريحانه نام اوست

اين نعمت من است كه بر ديگران نداد

ببخشيد ديگه ، آدم با خودن شعراي قشنگي كه تو مي نويسي طبع شعرش گل مي كنه ، البته من چون شعر بلد نبودم معر گفتم اما تو همينم به عنوان هديه از داداشت قبول كني خوشحال ميشم .

فعلا خداحافظ

سلام اين نامه را در اين وبلاگ نوشتم براي اينكه گويا اشخاص زيادي هستند كه به اين وب مي آيند و جواب مي گيرند من هم امدم نامه ام را نوشته ام هر كس خواند و توانست هدايتم كند جوابش را برايم در همين وب بنويسد ممنون مي شوم

خسته ام از اين همه بوي لجن

کجاي اين سرزمين اکنده از درد و رنج کسي نشسته که بداند دوست داشتن چيست

همه تظاهر مي کنند نيرنگ وفريب همه جا را پر کرده هر قدم که به جلو بر مي دارم چشمانم باز تر مي شود اطرافيانم را بهتر مي بينم و چه خوش گفت

چون اب شدم سراب ديدم خود را در يا شدم و حباب ديدم خود

اگاه شدم غفلت خود را ديدم بيدار شدم به خواب ديدم خود را

هر لحظه هر دم مي بينم ناجوانمردي هايي را كه كسي نمي بيند در اوج دلواپسي ها در ثانيه هاي غم كسي است در ان سوي شهر كه با دوستانش گپي بزند كسي هست كه پشت سر طعمه اش نقاب را بردارد و با خنده اي كه صداي تمسخر در او نهفته است و برق چشماني كه شيطان به او هديه داده است مي خندد و مي خنددو باز سراغ كس ديگري مي رود با انها به گفت و شنود مي نشيند و نامه ها مي نويسد ، واژه هايي را كه براي او مي گفته اينك براي كس ديگر مي گويد( گلم ؛عزيزم؛ جونم ؛و...) درست لحظه اي كه انوده سرا پاي وجود طعمه را گرفته و احساسش در قفسي حبس شده كه هر لحظه تنگ تر مي شود و اين سوي سرزمين نفرين شده مي خندد و بعد مي گريد و هاي هاي مي گريد و فكر مي كند ؛ خيال مي كند كه كسي ديگر نيز حداقل براي ثانيه اي به فكرش هست كه نيست و بعد مي داند و مي بيند كه با تك تك سلولهايش چه كرده و چگونه او را به بازي اي بچه گانه بازي داده است

نفرت وجودش را مي گيرد و تمام رگهانمش به تپش افتاده و هر لحظه هر دم مي خواهند پاره شوند ولي افسوس اين دل نمي گذارد واژه اي در ذهن ندا مي زند نه نه شايد تو اشتباه مي كني شايد اينگونه نباشد و شايد باز گردد و اين مهر دروني و اين دوستي پاك

نمي گذارد و تمام نفرتم را به مهر و بعد به اندوهي سخت مبدل مي كند كه ساعتها گوشه گير مي شود و باز از نو و باز فكري دوباره از سراغاز جهان

شما بگين اين شخص چه مي تواند بكند

سلام

شعر قشنگي بود منم با از بيت آخرش خيلي خوشم اومد.

شعر از خودتون بود ؟

سلام آبجي

ميگن :

چيزي كه از دل برايد ، بر دل نشيند

واقعاً ناز بود مخصوصاً بيت آخرش.بهت تبريك ميگم با اين ذوق و علاقت به شعر و وادي عشاق...

منتظرتم...داداش مجيد آرياني

سلام

شما هم رطب خورده اي ....

مثل خودم هميشه در حسرت بسر مي بري ....

خواستم يه چيزي عرض كنم ولي با گل كاري خانه آرزوها ادامه ندادم.

موفق باشي..............

سلام عزيزم

شعر خيلي خيلي خيلي زيبايي بود وليحيف كه هركاري كردم عكست رو ببينم نشد!!!!

يه كاريش بكن . درهر صورت خيلي قشنگ بود

قربانت

رضا

صلام

اجب شهر قشنگي نوشتح بوديا

دوصط داشتم من يکي که

مي توان در كوچه هاي زندگي
پاسخ لبخند را با ياس داد
مي توان جاي غروب عشق را
به طوع ساده احساس داد
مي توان در خلوت شبهاي راز
فكر رسم آبي پرواز بود
مي توان با حرفي از جنس بلور
شوق را به هر دلي دعوت نمود
مي توان در آرزوي كودكي
با حضور يك عروسك سهم داشت
مي توان گاهي به رسم ياد بود
در دلي يك شاخه نيلوفر گذاشت
مي توان از شهر شب بو ها گذشت
عابر پس كوچه هاي نور بود
مي توان همسايه مهتاب شد
فكر زخم غنچه اي رنجور بود
مي توان با لطف دست پنجره
مهربان گنجشكها را دانه داد
مي توان وقتي خزان از ره رسيد
يك كبوتر را به كنجي لانه داد
مي توان در قلب هاي بي فروغ
لحظه اي برقي زد و خورشيد شد
مي توان در غربت داغ كوير
آن ابري كه مي باريد شد

شعر زيبايي بود

موفق باشيد

....